In trainersland hebben ze het erover. In marketing-land. En natuurlijk in Sprekersland.
Storytelling
En dus wilde ik me er ook in verdiepen.
Ik had natuurlijk een boek kunnen bestellen. Of me opgeven voor een cursus. Maar nee, dit keer wilde ik het anders doen: sneller, leuker en directer.
Het werd een experiment en ik heb er zelfs een naam voor bedacht: Youtube-learning.
Want laten we wel zijn: we leven in een tijd waarin je alleen al van één filmpjes-platform waanzinnig veel kunt leren: een muziekinstrument bespelen, een vreemde taal leren spreken, hoe je van elastiekjes een poppetje maakt…
Een leergierig kind in een sloppenwijk zou er zijn enige paar schoenen voor weggeven.
Oké, terug naar mijn experiment. Ik was er zó mee in mijn nopjes dat ik dacht: waarom zou ik dit niet delen met anderen? En zo gedacht, zo gedaan.
Het begon met dit filmpje van een Ierse top-vertelster:
Oké, ik was om, maar toen vroeg ik me af ‘Hoe vertel je eigenlijk een verhaal?’
Dat leerde ik hier:
Aha! Er komt dus aardig wat voorbereiding bij kijken…
Oké, logisch, maar eh… hoe kom ik eigenlijk aan een verhaal? Natuurlijk kan ik een bestaand verhaal vertellen.
De arme, Chinese boer die zijn enige paard kwijt raakt…
Mooi verhaal, alleen loop ik het risico dat mensen het al 10 x gehoord of gelezen hebben.
Dus het is de kunst om mijn eigen verhaal te vinden: hoe je dat doet leerde ik in dit filmpje.
Mocht je het niet helemaal hebben afgekeken: dit citaat van Maya Angelou aan het eind vind ik prachtig: ‘There is no greater agony then bearing an ontold story inside you’
Maar goed: stel, ik vind een verhaal en ik ga dat vertellen… wat doe ik dan met mijn handen?
Yep… zelfs daar was een filmpje van:
Nou, genoeg filmpjes gezien. The proof of the pudding is in the eating.
Ik had een verhaal nodig. Een publiek. En een tijdstip.
Het werd: het verhaal van de Ierse top-vertelster op 1e kerstdag aan de aanwezige gasten.
Hoe dat uitpakte?
Ik dacht: laat ik eerst maar eens oefenen op mijn kinderen, altijd dankbaar publiek voor verhalen.
De eerste reactie was lauw… maar toen kwam het.
Dochterlief: ‘Pap, ik denk dat je verhaal nog veel beter wordt als wij meespelen… dan ben ik het oude vrouwtje en is mijn broertje de knappe jongeman! En zo kwam het dat wij op 1e kerstdag een heus toneelstuk uitvoerden tussen de garnalen-cocktail en de pompoensoep…
Kortom: het werd een mooie kerst.
En ja, een bedankje is op zijn plaats. Waarschijnlijk lezen jullie dit nooit, maar toch: een gemeend dank je wel aan: Clare Muireann murphy, Sean Buvala (2x) en Roberto Monaco voor de verhalen en Steve Snodgrass voor de foto.
Nou zou deze cursus hier kunnen eindigen, maar dat hoeft natuurlijk niet…
Heb je ook iets met Storytelling?
De eeuwenoude kunst die mensen dichter bij elkaar brengt en nieuwe betekenissen geeft aan de wereld?
Stel dat je ook een leuk, kort en leerzaam filmpje tegenkomt of je eigen ervaringen wilt delen met het vertellen van verhalen… hieronder kun je je verhaal kwijt!
Ik beloof je dat ik zal reageren en ik hoop je hier te ontmoeten!
